Expositie Samling

ZO 22 SEP t/m ZO 17 NOV 2024

Duo-expositie Thamar Haak – Sabine Liedtke

Ze wonen en werken allebei in Drachten, houden van verzamelen (ze hebben allebei een rariteitenkabinet), halen hun inspiratie uit de natuur en familie en hebben allebei een vriezer met dode dieren in hun atelier. Kortom, meer dan genoeg overeenkomsten voor een gezamenlijke expositie. Hun werk daarentegen is totaal verschillend; Thamar Haak maakt grote olieverfschilderijen op gebruikte en verweerde ondergronden, Sabine Liedtke tekent voornamelijk met potlood op papier, heel gedetailleerd en grafisch. Beide maken naast hun tweedimensionale werk ook keramische sculpturen, maar ook die zijn heel verschillend in stijl en uitvoering.

We houden van dieren, we vinden ze lief en schattig, maar we eten ze ook op.

Thamar Haak (1978) woont met haar gezin en een heleboel dieren aan de rand van Drachten. Als autonoom kunstenaar brengt ze een groot deel van haar tijd door in haar atelier aan huis, daarnaast geeft ze les op een middelbare school. Haar eerdere werk bestaat uit series over poppen en kinderen, tegenwoordig schildert ze (dode) dieren. Zoals jonge konijntjes in verschillende houdingen, die ze uitvergroot op ovalen panelen. Haar reeks schilderijen met de werktitel fleis bestaat uit afbeeldingen van dieren die van hun huid zijn ontdaan. Dat klinkt misschien een beetje luguber, maar het is niet bedoeld om te shockeren. Haak is allereerst geïnteresseerd in de esthetiek van de anatomie, van wat er onder de huid zit, de vormen, het prachtige kleurenspel. Met als achterliggende fascinatie de paradoxale relatie die mensen hebben met dieren: “We houden van dieren, we vinden ze lief en schattig, maar we eten ze ook op.”

Opvallend aan haar manier van schilderen is dat ze niet alles volledig invult. Sommige delen zijn tot in detail uitgewerkt, andere delen slechts in grove lijnen, waardoor de ondergrond zichtbaar blijft. Ze speelt met vorm en restvorm, zoals ze dat zelf noemt. “Ik hou van werk dat niet helemaal af is. Doordat ik sommige stukken minder interessant vind om uit te werken, kom ik als het ware tot de essentie.”

“Omdat ze kunnen vliegen. Ze zijn zo vluchtig, je kan ze pas goed bekijken als ze dood zijn.”

Sabine Liedtke (1971) tekent vogels. En nesten. Een belangrijk vertrekpunt in haar werk is het naziverleden van haar Duitse familie. Die ontdekking, tien jaar geleden, ging gepaard met schrik en schaamte, maar ook met de realisatie dat je er nou eenmaal niets aan kunt doen in welk nest je wordt geboren. Ze ontwikkelde een fascinatie voor nesten; ze kan ze van bijna iedere vogel in Nederland herkennen. De nesten en de dode vogels, die ze vindt of krijgt, worden eerst grondig bestudeerd en vervolgens naar het papier vertaald, in ontelbare fijne lijntjes en stipjes. Soms voegt ze aan haar tekeningen nog een abstracte laag toe, in de vorm van geometrische figuren of gaten in het papier. De aantrekkingskracht van vogels zit hem voor haar in het mysterieuze: “Omdat ze kunnen vliegen. Ze zijn zo vluchtig, je kan ze pas goed bekijken als ze dood zijn.” 

Met name spreeuwen spreken tot haar verbeelding; de simultaan bewegende zwermen, die door de lucht lijken te dansen, doen haar denken aan een troep soldaten. Gebaseerd hierop maakte Liedtke in 2022 de indrukwekkende installatie 100, bestaande uit honderd keramieken spreeuwen, die in aangepaste vorm ook deel zal uitmaken van deze expositie.

*samling is Fries voor verzameling

Meer informatie over de kunstenaars en hun werk:
www.thamarhaak.nl
www.sabineliedtke.nl

Tekst: Yvon van Apeldoorn